O Consello da Cultura Galega ofrece a obra de Miguel Brotóns, «Ferrol 1916» en homenaxe a Carvalho Calero (ver vídeo)

Con motivo do «Día das Letras Galegas» o Consello da Cultura Galega ofreceu unha primicia musical dedicada a Ricardo Carballo Calero obra de Miguel Brotóns e con letra do poema «Ferrol 1916″ do que é autor tan ilustre ferrolán.

«Ferrol 1916» é o poema escollido por Miguel Brotóns, aínda que alacantino ferrolán de adopción, compositor, profesor de música, vicepresidente da Sociedad Artística Ferrolá.

Brotons é un recoñecido autor , un dos seus últimos traballos foi o dedicado a «Gregorio Baudot-Armada Española«, entre as súas obras destacan unha ampla nómina dedicada a figuras relevantes da literatura galega de varias xeracións.
Brotons quixo transmitir baixo unha estética musical de corte neoclásico e posromántico con pinceladas de nostalxia, agarimo e tenrura, os recordos pretéritos do paraíso perdido da infancia do poeta vividos na súa cidade natal de Ferrol».

Ofrecemos esa obra interpretada pola soprano Patricia Rodríguez Rico e ao piano Alejo Amoedo Portela

FERROL 1916
«Cinco duros pagábamos de aluguer.
Era un terceiro andar, ben folgado.
Pola parte de atrás daba para o Campiño,
e por diante à rua de San Francisco.
No segundo vivia a miña tia aboa:
tiña unha peza cheia de paxaros disecados
que só abria os dias de festa
para que os nenos disfrutásemos nela.
Ainda vivia a miña nai
e todos os meus irmáns vivian,
e en frente traballaba o señor Pedro o toneleiro,
e a grande tenda de efeitos navais mantiña o seu trafego.
Na casa tiñamos pombas
e, por suposto, un grande gato mouro;
e o meu pai era novo ainda
e no mar do mundo cada dia descobria eu unha illa.
Via o mar da miña fiestra,
e chegaban cornetas da mariña.
E baixaba os degraus duas veces ao dia para ir à escola,
e duas veces rubia-os de volta.
As mulleres entón usaban capa e corsé,
e íamos à aldeia en coche de cabalos,
e a rua estaba ateigada de pregóns de sardiñas
e de ingleses que vendian Bíblias.
Eu tiña un pacto con Deus:
que ninguén dos meus morreria.
E o pacto era observado,
e eu confiaba na perenidade do pacto.
Todo isto fica tan longe
que aduro podo ainda lembrá-lo.
Esqueceria-o dentro de pouco tempo
se non escrebese estes versos.»
RICARDO CARBALLO CALERO
Futuro condicional (1961-1980)