De escolas e igrexas

Miguel Alonso

Ultimamente o traballo e a gravación do novo disco mantéñenme un pouco afastado desta columna de opinión. Ese traballo do que falo, nos últimos tempos, virou cara actividades próximas á psicoloxía creativa e permíteme axudar e orientar a rapaces novos para que desenvolvan o potencial creativo que todos temos dentro. Moi interesante.

O caso é que esas actividades leváronme a reflexionar sobre a educación e os valores que esta transmite. Isto, asegúrollo, é máis importante do que parece para o desenvolvemento deses nenos. Vemos un claro exemplo na nova lei de educación (póñoa en minúsculas, que non merece outra cousa) que se sacou da manga o ministro Wert. Como supoño saberán, a devandita lei volve pór en primeiro plano a materia de relixión, que contará para a nota final dos alumnos, influíndo desta maneira na concesión, por exemplo, de bolsas de estudios que teñan en conta esa media o na repetición de curso académico. Nada novo baixo o sol. Era unha vella reivindicación da Conferencia Episcopal, máis preocupada en buscar adeptos nas aulas que na rúa e na parroquia.

Eu, como xa expliquei aquí outras veces, non teño nada contra a fe de cada un e dígoo completamente en serio. Respecto as crenzas de todo o mundo, mais creo firmemente que deben manterse fóra da escola. Non é tan complicado, non? A relixión, na igrexa. A ciencia, na escola. Dentro de pouco acabaremos como algúns estados de EEUU, ensinando o creacionismo como teoría alternativa á da evolución.

Ese furor católico vese tamén reflectido na nova lei do aborto que argallou Gallardón (este non era o “progre” do PP ou é que xa se curou?). Parecen empeñados en dar leccións de moral e iso os converte na dereita máis rancia de Europa. Deberiamos discutir con eles de política, de economía, desas cosas que fan para xestionar a crise, mais estamos aquí discutindo do divino e do humano e revivindo debates de fai 30 anos. O único que conseguirán con esta reforma é o aumento dos abortos clandestinos e a precarización desa práctica. Trátase, en todo caso, dunha cuestión de educación social (por certo, bastante máis importante que as clases de relixión) que non sei vai a resolver con esta lei. Como anécdota, contarlles que fai uns meses vía por Twitter a coñecidos activistas dos grupos “pro-vida” contrarios ao aborto pedindo a pena de morte para un etarra que acababa de deter a policía. Eu, cando me comparo con estas mentes prodixiosas, conclúo que debo ser “pro-morte”. E é un alivio non estar no mesmo saco que eles, non crean.