Xa saben vostedes que, ás veces, os cantautores poñémonos trascendentais e claro, pasa o que pasa. A min pásame de cando en vez, máis nas cancións que nos artigos. Un día senteime ao piano e escribín este tema, reflexionando sobre moitas cousas á vez. Non é dos temas máis fixos do meu repertorio e, porén, é unha das miñas cancións preferidas. Déixolles tamén un vídeo cantándoa en directo na TVG.
Para a semana falaremos das eleccións catalanas, de “Arturo” Mas e ata de Tejero. Como se quedan? Vémonos!
Ás veces (Miguel Alonso)
Ás veces fuxo de ti e aínda me deixas
ulir o perfume dos teus bicos.
Na miña cama hai tantos beizos, tantas queixas,
tanto solpor aínda durmido.
Ás veces esperto e non entendo nada
e aborrezo tanto aos homes
que esquecen ao ir ao traballo coa alborada
os seus soños e os seus nomes,
e só deixan as pantasmas,
e perverten a ledicia e as cores
da súa familia e da súa casa,
da súa familia e da súa casa.
E ás veces,
xa digo que só ás veces
non sei mentirche boca a boca,
non sei cando o meu corpo provoca
as agonías das túas pernas,
a redención das túas cadeiras,
a túa bendición sobre min.
Ás veces loito contra min mesmo e digo
se non sería mellor perderme
no meu mesmo mundo comigo
coma fuxindo do teu ventre,
coma buscando outros abrigos,
coma durmíndome no berce,
coma un refuxio clandestino,
coma un refuxio clandestino.
E ás veces…
E aquí está o vídeo: http://www.youtube.com/watch?v=6puuYN9iDak