Galicia Ártabra Digital Noticias de Ferrol y la comarca de Ferrolterra.
Miguel Alonso
Unha das cancións que máis alegrías me de na miña vida musical foi “A raíña do vento”. É unha canción que escribín para o meu último disco “A noite dos cans”. Deume moitas alegrías, digo, porque frecuentemente achégaseme xente nos concertos a dicirme o moito que lles gusta e lles di este tema. Outras moitas veces teño visto como a xente a compartía polas redes sociais en referencia a algún triste suceso da actualidade relacionado coa violencia de xénero.
É curioso, porque en principio eu só pensaba plasmar na letra a necesidade imperiosa de igualdade entre homes e mulleres (algo que non se cumpre aínda, díganllo ás moitas mulleres que cobran menos que os seus compañeiros de traballo por facer o mesmo). Resumíndoo moito, fala de necesidade de liberdade nunha sociedade que segue a ser eminentemente machista.
Aquí lles deixo a letra e un vídeo tocándoa en directo na TVG. Oxalá lles guste.
Voou
sen máis bandeira
que as súas cadeiras.
nesta fuxida,
sen punto de partida
nin fin de viaxe.
Feliz
de verse soa
sen un perdoa
en cada día
con mil mentiras
por equipaxe.
Fuxiu
e coroouse raíña do vento
que lle levantaba a saia a Marilyn.
Escapou
disfrazada dos seus mellores momentos,
de boneca rusa con aire de Steve McQueen.
Por fin
os tempos cambiaban,
no cd cantaba
o vello Bob Dylan,
coma unha ladaíña
coma un futuro.
Café
para non ficar durmida
por se acaso a vida
lle sorría,
e non perderse cada día
en tempos escuros.
Fuxiu…
De nena boa con aires de James Dean.
