A monarquía miope

Miguel Alonso

Que a monarquía española se está a afundir a pasos axigantados é algo que non se lle escapa a ninguén minimamente experto, dun e doutro lado. Por iso, os acólitos de Juan Carlos I quítanlle a este vinte anos de enriba a base de Photoshop na portada do Hola!, provocando as gargalladas de todo o mundo. Lémbrame aos últimos carteis electorais de Fraga, que case parecía que acababa de fundar Alianza Popular.

O do discurso tatexante do rei o outro día é, por suposto, un dos grandes temas deste ano que entra. Está o rei senil? Será cousa de que vaia ao oftalmólogo? Como saben, a Casa Real botoulle a culpa á escasa iluminación. A min, a verdade, que o rei estea senil tanto me ten, ou polo menos, impórtame o mesmo que a senilidade de calquera outro ancián. Mais, a verdade, que a monarquía española teña que culpar á luz ou á vista do rei para xustificar os seus balbucidos lémbrame ao neno que di que o can lle comeu os deberes.

Por outra banda, a imputación da Infanta abre un novo horizonte: canto aguantará a monarquía española esta situación? As últimas enquisas din que máis dun 60 % dos españois están a favor da abdicación de Juan Carlos e é que é normal que os cidadáns se farten dos desmandos e das correrías da familia Borbón. Tan demócratas eles, por certo, que na vida se atreverán a facer un referendo de verdade sobre o modelo político que prefire este país. Por algo será.

Eu, non lles descubro nada novo, imaxino, son republicano. Tamén son outras cousas, claro. Mais quedo cunha frase de Concha Carretero, a histórica militante comunista falecida estes días, que viña a dicir que ela quería unha república, si, pero unha de verdade, non como as de Francia ou EEUU. Pois eu quero o mesmo. Como ven, esta muller, de senil, nada tiña.